ما افراد بشر به حسب طبع، دلداده ی بسیاری از مقاصد زندگی و لذایذ مادی هستیم: خوردنی ها و نوشیدنی های گوارا و پوشیدنی های شیک و کاخ ها و منظره های فریبنده، همسر زیبا و دلنواز، دوستان صمیمی و ثروت سنگین یا از راه قدرت و سیاست مقام و جاه و بسط سلطه و فرانروایی و خرد کردن هر چیزی که با خواسته های ما مخالفت می کند، می خواهیم و دوست داریم. ولی با نهاد خدادادی خود می فهمیم که این همه لذایذ و مطالب برای انسان آفریده شده نه انسان برای آنها، و آنها به دنبال انسان باید باشند، نه انسان به دنبال آنها. هدف نهایی بودن شکم و پایین تر از شکم، منطق گاو و گوسفند است و دریدن و بریدن و بیچاره کردن دیگران منطق ببر و گرگ و روباه است؛ منطق انسان منطق فطری خرد می باشد و بس.